Како функционираат непробојните штитови

1. Заштита базирана на материјал
1) Влакнести материјали (на пр., кевлар и ултра-високомолекуларен полиетилен): Овие материјали се составени од долги, цврсти влакна. Кога куршумот ќе удри, влакната работат на растерување на енергијата на куршумот. Куршумот се обидува да пробие низ слоевите на влакна, но влакната се растегнуваат и деформираат, апсорбирајќи ја кинетичката енергија на куршумот. Колку повеќе слоеви од овие влакнести материјали има, толку повеќе енергија може да се апсорбира и толку е поголема шансата да се запре куршумот.
2) Керамички материјали: Некои непробојни штитови користат керамички влошки. Керамиката е многу тврд материјал. Кога куршум ќе погоди штит на база на керамика, тврдата керамичка површина го крши куршумот, кршејќи го на помали парчиња. Ова ја намалува кинетичката енергија на куршумот, а преостанатата енергија потоа се апсорбира од основните слоеви на штитот, како што се влакнести материјали или потпорна плоча.
3) Челик и метални легури: Непробојните штитови базирани на метал се потпираат на цврстината и густината на металот. Кога куршум ќе го погоди металот, металот се деформира, апсорбирајќи ја енергијата на куршумот. Дебелината и видот на употребениот метал одредуваат колку е ефикасен штитот во запирањето на различни видови куршуми. Подебелите и посилните метали можат да издржат куршуми со поголема брзина и помоќни куршуми.

2. Структурен дизајн за заштита
1) Закривени форми: Многу непробојни штитови имаат закривена форма. Овој дизајн помага да се одвратат куршумите. Кога куршумот ќе удри во закривена површина, наместо да удри челно и да ја пренесе целата своја енергија во концентрирана област, куршумот се пренасочува. Закривената форма ја распределува силата на ударот на поголема површина од штитот, намалувајќи ја веројатноста за пенетрација.
2) Повеќеслојна конструкција: Повеќето непробојни штитови се составени од повеќе слоеви. Различни материјали се комбинираат во овие слоеви за да се оптимизира заштитата. На пример, типичен штит може да има надворешен слој од тврд материјал отпорен на абење (како тенок слој од метал или цврст полимер), проследен со слоеви од влакнести материјали за апсорпција на енергија, а потоа и заден слој за да се спречи расцепување (мали фрагменти од материјалот на штитот да се откинат и да предизвикаат секундарни повреди) и за понатамошно распределување на преостанатата енергија од куршумот.